اگر به تازگی باردار شده‌اید ممکن است مشتاق باشید که جنسیت کودک و جنین خود را بدانید. در گذشته پیش بینی جنسیت کودک تنها بر اساس حدس و گمان انجام می‌شد اما در حال حاضر روش‌هایی وجود دارد که در همان هفته‌های اول می‌توان جنسیت نوزاد را مشخص نمود. آزمایش‌هایی که برای تعیین جنسیت جنین به کار برده می‌شوند عبارتند از:
• سونوگرافی
• آرمایش ژنتیک
• آزمایش خون
در ادامه هر کدام از این روش‌های تعیین جنسیت را به تفصیل بیان می‌کنیم تا بهترین روشی را که فکر می‌کنید برای شما مناسب است را انتخاب نمائيد.
روش هایی وجود دارند که احتمال تعیین جنسیت پیش از بارداری در آن ها بیشتر است. مثل آی وی اف که روشی برای بارداری خارج از رحم است و برای درمان ناباروری نیز کاربرد دارد(ivf) و پی جی دی (PGD) .
در این روش ها بعد از تشکیل جنین در IVF جنین شناس یک سلول را جدا می کند و متخصص ژنتیک مشخص می کند این جنین که تشکیل شده x داره یا y یعنی جنسیت پسره یا دختر
زمان تشخیص جنسیت جنین
تشکیل آلت تناسلی جنین از هفته ششم بارداری شروع می‌شود، در طی سه ماهه اول و در سونوگرافی‌هایی که تا هفته‌ی چهاردهم انجام می‌شود جنین دختر و پسر کاملاً شبیه هم هستند بنابراین از طریق سونوگرافی تا حدود هفته‌ی چهاردهم نمی‌توان جنسیت جنین را مشخص نمود. هفته‌ی 18 تا 22 بارداری معمولاً بهترین زمانی است که از طریق سونوگرافی می‌توان جنسیت نوزاد را مشخص نمود البته به شرطی که نوزاد در وضعیتی قرار گرفته باشد که اندام تناسلی او قابل مشاهده باشد در غیر این صورت تا زمان سونوگرافی بعدی جهت تعیین جنسیت باید منتظر بمانید.
با روش آزمایش خون که یک روش غیرتهاجمی می‌باشد در هفته‌های یازدهم تا چهاردهم می‌توان جنسیت کودک را مشخص نمود.
آزمایش آمنیوسنتز بین هفته‌های 15 تا 20 بارداری یا نمونه برداری از پرزهای کوریونی در هفته‌های 11 تا 14 بارداری نیز از روش‌هایی هستند که به صورت دقیق می‌تواند جنسیت جنین را مشخص نماید اما به دلیل تهاجمی بودن این روش‌ها و عوارض جانبی که برای مادر و جنین ممکن است به همراه داشته باشند، پزشک متخصص زنان و زایمان تنها زمانی این آزمایشات را تجویز می‌نماید که به ناهنجاری‌های ژنتیکی مشکوک باشد بنابراین اگر صرفاً برای تعیین جنسیت قصد انجام این آزمایش‌ها را دارید پزشکان آن را توصیه نمی‌کنند.
غربالگری خون در سه ماهه اول بارداری
غربالگی سه ماهه اول بین هفته‌های یازدهم تا چهاردهم بارداری انجام می‌شود.
این غربالگری شامل دو آزمایش می‌شود: آزمایش خون و سونوگرافی
NIPT نام یک آزمایش خون است که به منظور بررسی سندرم داون، تریزومی 18، بررسی کروموزوم‌های جنسی و دیگر ناهنجاری‌های جنسی انجام می‌شود. در این آزمایش نمونه‌ای از خون مادر تهیه می‌شود و با بررسی DNA جنین می‌توان تشخیص داد که آیا جنین دختر است یا پسر.
سونوگرافی
سونوگرافی یکی از اولین روش‌ها جهت تعیین جنسیت جنین بوده است. همان طور که پیشتر اشاره شد بین هفته‌های 18 تا 22 پزشک می‌تواند جنسیت جنین را با توجه به رشد اندام تناسلی او تعیین نماید.
در مورد جنین‌هایی که در وضعیتی قرار گرفته‌اند که اندام تناسلی آن‌ها قابل مشاهده نیست یا در بارداری‌هایی که جنین دوقلو می‌باشد شرایط چالش برانگیزی پیش می‌آید که تعیین جنسیت جنین در این شرایط به تجربه پزشکی که سونوگرافی را انجام می‌دهد و دقت و وضوح دستگاه سونوگرافی بستگی دارد.
در گذشته که دقت دستگاه‌های سونوگرافی مانند امروز بالا نبود پزشک در صورتی که آلت جنسی مردانه را مشاهده نمی‌کرد به صورت پیش فرض جنین را دختر در نظر می‌گرفت اما امروزه دقت دستگاه‌ها به حدی بالا است که به طور دقیق می‌توان جنین دختر را از پسر تفکیک کرد.
هر چند در سه‌ماهه اول نیز می‌توان جنسیت جنین را با سونوگرافی مشخص نمود اما به دلیل نتایج کاذب اغلب پزشکان از اظهار نظر درمورد جنسیت جنین طی سونوگرافی تا سه‌ماهه دوم صرف نظر می‌نمایند.
روش رمزی
هیچ مدرک معتبری مبنی بر اینکه روش رمزی از اعتبار علمی برخوردار است وجود ندارد اما برخی از تکنسین‌هایی که سونوگرافی را انجام می‌دهند، ادعا دارند بر اساس محل قرار گیری جفت و پیش از آنکه اندام تناسلی جنین رشد یابند می‌توانند در اولین سونوگرافی جنسیت جنین را حدس بزنند، اساس این ادعا بر این مبنا است که اگر جفت در سمت راست شکم قرار گرفته باشد جنین پسر است و در غیر این صورت جنین دختر است. همان طور که در ابتدا اشاره کردیم این روش هیچ مبنای علمی ندارد اما در بسیاری از موارد از صحت بالایی برخوردار است. به طور کلی جهت دست یابی به نتایج دقیق بهتر است تا سه ماهه‌ی دوم صبر نمائيد.
آزمایش ژنتیک
همان طور که اشاره شد دو آزمایش مایع آمنیوسنتز و پرزهای کریونی آزمایش های ژنتیکی هستند که به منظور بررسی اختلالات کروموزومی به کار می‌روند و قادر هستند جنسیت جنین را نیز مشخص نمایند.
آزمایش آمنیوسنتر
پزشک با استفاده از یک سوزن بلند و نازک مقداری از مایع آمنیوتیک را از رحم خارج می‌نماید. برخی از سلول‌های جنین در مایع آمنیوتیک وجود دارد که با جدا کردن آن‌ها می‌توان به بررسی اختلالات ژنتیکی و تعیین جنسیت نوزاد پرداخت. انجام این آزمایش در افرادی که دارای شرایط خاص هستند مانند سن بالای 35 سال، سابقه بیماری‌های ژنتیکی در خانواده و … در هفته‌های 15 تا 20 بارداری پیشنهاد می‌شود.
نمونه برداری از پرزهای کوریونی
روش انجام این آزمایش مانند آزمایش آمنیوسنتز می‌باشد اما به جای اینکه نمونه از مایع آمنیون تهیه شود، نمونه‌هایی که برای انجام این آزمایش تهیه می‌شود از پرزهای کوریونی جفت تهیه می‌شود. این پرزها حاوی اطلاعات ژنتیکی جنین بوده و می‌تواند در تشخیص انواع اختلالات ژنتیکی موثر باشد و بین هفته‌های 10 تا 12 بارداری پیشنهاد می‌شود.
آزمایش‌های ژنتیکی خطر سقط جنین را ممکن است افزایش دهد و همان طور که ذکر شد به جز در موارد خاص توصیه نمی‌شود.
