فیبروم های رحم تومورهای غیر سرطانی و خوش خیمی هستند که در لایه های عضلانی رحم رشد می کنند و می توان گفت که 70تا 80٪ از خانم ها در طول زندگی خود دچار فیبروم میشوند. فیبروم رحم در سنین باروری، یعنی ۲۰ تا ۵۰ سالگی دیده می شوند چرا که در این بازه زمانی هورمون استروژن بیشتری تولید می شود. در این مقاله همراه ما باشید تا شما را با فیبروم رحم آشنا سازیم.
فیبروم ها ممکن است بدون علامت و یا علائمی مانند خونریزی غیرطبیعی رحم، مشکلات ناباروری و یا درد را ایجاد نمایند.
علائم فیبروم رحم چیست ؟
علائم فیبروم رحم عبارتند از :
- دوره های قاعدگی طولانی و دردناک
- خونریزی و یا لکه بینی بین سیکل های قاعدگی
- درد و فشار لگن
- تکرر ادرار
- کمر درد
- درد هنگام مقاربت جنسی
- اختلال در بارداری و یا ناباروری
- زایمان زودرس
انواع فیبروم های رحم
فیبروم ها توده های عضلانی اند که از تغییرات بافت رحم ایجاد می شود. این نوع توده ها به ندرت سرطانی می شوند و دارای انواع مختلفی می باشند .انواع فیبروم های رحم عبارت است از:
فیبروم های اینترامورال
این نوع از فیبروم در قسمت داخلی رحم ایجاد می شود و به طور معمول بدون علامت بوده و خیلی بزرگ می باشد. این نوع فیبروم ها علائمی همچون احساس فشار در ناحیه رحم و درد ایجاد می کنند، زیرا بزرگ بودن آن باعث می شود تا بر روی رحم و لگن تاثیر بگذارد و موجب درد و احساس فشار شود.
فیبروم های ساب موکوزال
این نوع فیبروم ها در قسمت داخل حفره رحم ایجاد می شوند و با علائمی همچون خونریزی همراه می باشند.
فیبروم های ساب سروزال
نوعی دیگر از فیبروم های، ساب سروزال است که به طور معمول این نوع توده ها داخل رحم در قسمت توده ای برجسته به وجود می آیند و به با بزرگ شدن خارج از رحم قابل مشاهده خواهند بود.
چه عواملی باعث ایجاد فیبروم رحم می شوند؟
هنوز به طور دقیق علت ایجاد فیبروم رحم مشخص نیست. اما عوامل زیر می تواند بروز فیبروم رحم را افزایش دهد :
- سقط جنین
- التهاب رحم
- ژنتیک
- افزایش فشارخون
- استرس و اضطراب
- قاعدگیهای دردناک
- عدم داشتن تحرک کافی
- ابتلا به بیماری هایی همچون دیابت
- افزایش وزن و افزایش چربی های بدن
- پیشگیری از بارداری با روش های داخل رحمی مانند IUD
روش های درمان فیبروم رحم
در ادامه با رایج ترین روش های درمان فیبروم رحم آشنا خواهیم شد.
درمان دارویی فیبروم رحم
برای درمان دردهای خفیف ناشی از فیبروم رحم، پزشک ممکن است داروهای مسکن همچون استامینوفن و یا داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی، همانند ایبوپروفن را تجویز نماید. در صورت داشتن کم خونی ناشی از خونریزی شدید، ممکن است به شما توصیه شود که مصرف آهن خود را از طریق مکمل یا رعایت رژیم غذایی خود افزایش دهید.
داروهایی وجود دارند که باعث کاهش فیبروم و کاهش خونریزی می شوند. مهم ترین داروها و یا قرص های این بیماری آگونیست های آزاد کننده هورمون گنادوتروپین مانند لوپرولید هستند که تولید استروژن تخمدان را سرکوب می کنند و یائسگی کاذب موقت ایجاد می کنند که جریان خون در فیبروم را کاهش می دهد و آنها را کوچک می کند.
همچنین در برخی موارد قرص های جلوگیری از بارداری برای کاهش درد و خونریزی تجویز می شود.
جراحی میومکتومی
این جراحی توسط بهترین متخصص زنان و زایمان و نازایی انجام می شود. این جراحی در صورتی که تمایل به داشتن فرزند در آینده دارید و یا می خواهید رحم خود را نگه دارید، می تواند گزینه مناسبی باشد. حدود 80 تا 90 درصد بانوانی که عمل میومکتومی انجام می دهند علائم آن ها بهبود می یابد و پس از جراحی، فیبروم ها مجدد رشد نمی کنند.
با توجه به تعداد، اندازه و محل فیبروم ها، میومکتومی به سه روش زیر انجام می پذیرد:
- هیستروسکوپی
- لاپاراتومی
- لاپاراسکوپی
در ادامه به بررسی این روش ها خواهیم پرداخت.
هیستروسکوپی
در صورتی که تعداد فیبروم ها کم و کوچک باشد امکان انجام این عمل وجود دارد. این روش فیبروم های داخل رحمی را درمان می کند. در حین این عمل، جراح زنان یک لوله باریک و دراز را وارد رحم می کند و مایعاتی را به داخل رحم تزریق می کند تا فضای آن بزرگ تر شود. سپس پزشک فیبروم ها را از داخل رحم خارج می کند.
لاپاراتومی
لاپاراتومی برای درمان فیبروم های رحمی بزرگ کاربرد دارد و به نسبت دو روش دیگر جای زخم بیشتری بر جای می گذارد و دوران نقاهت بیشتری دارد.
لاپاراسکوپی
این روش نیز برای افرادی مناسب است که فیبروم های آن ها کمتر و کوچک تر است. در این روش دو سوراخ روی شکم ایجاد می شود و از طریق یکی از آن ها متخصص زنان می تواند داخل رحم مشاهده می شود و از طریق سوراخ دیگر فیبروم ها قطع می شوند. این روش دوران نقاهت کوتاهی دارد.
هیسترکتومی
در این روش بخشی از رحم یا کل آن برداشته می شود. در صورتی که تعداد فیبروم ها زیاد و بزرگ باشند و یا فرد دیگر قصد بارداری نداشته باشد، توصیه می گردد.
درمان فیبروم رحم باید توسط یک متخصص زنان و ناباروری خوب انجام شود تا نتایج قابل قبولی به همراه داشته باشد. اگر درمان به کمک متخصص انجام نشود، تشخیص روش درمان صحیح دشوار خواهد بود و ممکن است آسیب های جبران ناپذیری به بدن بیمار و رحم او وارد شود.
آیا فیبروم های رحمی باعث ایجاد نازایی می شود ؟
بارداری بعد از جراحی فیبروم رحم امکانپذیر است و فیبروم های رحمی در اکثر موارد باعث نازایی نمی گردد اما این مورد به سایز و نواحی شکل گیری فیبروم ها بستگی دارد. اقدام برای بارداری باید از زمان جراحی فاصله داشته باشد تا شرایط بهتری برای افراد فراهم شود. به طور طبیعی مدت زمانی بین 7 ماه الی یکسال نیاز به ریکاوری و ترمیم محل جراحی نیاز است. پس از گذشت این مدت فرد می تواند اقدام به بارداری نماید.
البته زنان بعد از جراحی میومکتومی و یا سایر جراحی ها باید در طول دوران بارداری بسیار مراقب باشند و تحت نظر متخصص زنان تمامی مراحل بارداری را سپری کنند.
کلام آخر
زنانی که فیبروم های رحمی بزرگی داشته اند و سپس تحت عمل جراحی قرار گرفته اند احتمال این که در آخرین ماه های بارداری دچار پارگی رحم شوند بسیار وجود دارد. در نتیجه باید مراقبت های بیشتری در خصوص وضعیت خود داشته باشند و پیش از اقدام برای بارداری مشاوره های دقیقی را با بهترین متخصصین زنان و زایمان و نازایی داشته باشند.
اگر دچار فیروم های رحم هستید و از ناباروری هراس دارید برای درمان ناباروری خود می توانید با پزشک خود صحبت و مشورت های لازم را بگیرید.
